گر تو را بخت یار خواهد بود

عشق را با تو کار خواهد بود

عمر بی عاشقی مدان به حساب

کان برون از شمار خواهد بود

هر زمانی که می رود بی عشق

پیش حق شرمسار خواهد بود

هر چه اندر وطن تو را سبکست

ساعت کوچ بار خواهد بود

بر تو این دم که در غم عشقی

چون پدر بردبار خواهد بود

فقر کز وی تو ننگ می داری

آن جهان افتخار خواهد بود

تلخی صبر اگر گلوگیر است

عاقبت خوشگوار خواهد بود

چون رهد شیر روح از این صندوق

اندر آن مرغزار خواهد بود

چون از این لاشه خر فرود آید

شاه دل شهسوار خواهد بود

دامن جهد و جد را بگشا

کز فلک زر نثار خواهد بود

تو نهان بودی و شدی پیدا

هر نهان آشکار خواهد بود

هر کی خود را نکرد خوار امروز

همچو فرعون خوار خواهد بود

هر که چون گل ز آتش آب نشد

اندر آتش چو خار خواهد بود

چون شکار خدا نشد نمرود

پشه ای را شکار خواهد بود

هر که از نقد وقت بست نظر

سخره ای انتظار خواهد بود

هر که را اختیار کردش عشق

مست و بی اختیار خواهد بود

هر که او پست و مست عشق نشد

تا ابد در خمار خواهد بود

هر که را مهر و مهر این دم نیست

اشتری بی مهار خواهد بود

در سر هر که چشم عبرت نیست

خوار و بی اعتبار خواهد بود

بس کن ار چه سخن نشاند غبار

آخر از وی غبار خواهد بود

شمس تبریز چون قرار گرفت

دل از او بی قرار خواهد بود